Tijdens mijn uitwisselingsjaar in Amerika heerste een grote storm boven de stad. Ik zat op mijn studentenkamer op de campus op mijn bed en keek naar buiten. De regen sloeg net zo hard als de wind tegen het gebouw. De bliksem leek elk moment in te kunnen slaan. De putten liepen vol en het zou niet lang meer duren voordat de straten kleine rivieren zouden worden. Het signaal dat mijn TV nog ontving was alleen genoeg voor de noodzender. Hier speelde een bericht op af dat de storm nog een aantal dagen zou duren. De telefoonmast in de buurt van het dorp had het als eerst begeven. Met een noodgang was de punt naar beneden komen vallen. Wonder boven wonder was er niemand gewond geraakt. Helaas betekende dit wel dat de telefoons nutteloos waren. Mijn familie in Nederland wist dat ik op mijn kamer veilig zat. Als het weer te heftig zou worden, dus de ramen het begaven, had mijn school een schuilkelder. Er was alleen een probleem, mijn kamer zat aan de andere kant van de campus. De schuilkelder was zeker 10 minuten lopen.
Inslaan
Toen het even wat minder hard waaide besloot ik om naar de overkant van de straat te rennen. Het winkelcentrum zat namelijk aan de andere kant van de weg. Het was een typisch Amerikaans gebouw. Een klein dorp met een gebouw zo groot als een klein kasteel aan de dorpsrand. De Wallmart besloeg het grootste gedeelde van het gebouw. Binnen was het ongelofelijk druk. Het hele dorp was voorraden aan het inslaan. Op de vloer lagen pakken hondenbrokken en gevallen melkflessen. Het was een chaos. Toen de drukte niet erger kon, waaide met één ruk het halve dak van de winkel af. De stroom viel direct uit. Hierdoor konden de schuifdeuren ook niet meer open. We zaten vast.
Zaklampen
De regen viel met bakken uit de lucht. Binnen een paar minuten liep iedereen in een laag water en was alles drijfnat. De waterdichte zaklampen gingen aan. We moesten op zoek naar de aggregaat. Naast het kantoor van de directeur zat een werkkamer. Hier vonden we de aggregaat. Met de hulp van een aantal handige mannen konden we de stroom weer aankrijgen. De regen kwam zó snel naar beneden dat het winkelgedeelte al tot de kniehoogte onderwater stond. Toen de schuifdeuren weer open gingen stroomde de straat vol. Zonder te betalen rende iedereen de winkel uit. Ik was blij om weer in mijn kamer te zijn. Maar nu, met heel veel eten.